Biden yönetiminin on milyonlarca Amerikalı için 20.000 $’a varan borcu iptal etme planı, sonsuz baskıyla karşı karşıya kaldı. Daha bu hafta Temsilciler Meclisi yasayı yürürlükten kaldırmak için oy kullandı. Ancak altı Cumhuriyetçi eyalet tarafından aleyhine açılan dava çok daha az inceleme aldı. Bunun nedeni, Yargıtay’ın “yargılamadan önce certiorari” yayınlaması, yani davanın önce alt mahkemelere gitmesi gerekmediğidir. Olgusal iddiaları yeterince test edilmemiştir. Neredeyse hiç yayınlanmadılar.
Biz de doğruluk kontrolünü kendimiz yapmaya karar verdik. Kamuya açık kayıt taleplerinde bulunduk ve davadaki taraflardan gelen yaklaşık bin sayfalık dahili mali belgeleri, e-postaları ve diğer iletişimleri, ayrıca mahkeme dosyalarını ve Şubat ayında Yüksek Mahkeme’de yapılan sözlü tartışmaların tutanaklarını inceledik.
Eyaletlerin dava açma konusundaki en temel gerekçesinin -öğrenci kredilerinin iptal edilmesinin Missouri merkezli bir kredi yetkilisini devlete karşı mali yükümlülüklerini yerine getiremez hale getirebileceği şeklindeki- yanlış olduğunu bulduk. Araştırmamızın gösterdiği ve kredi kurumunun kendi belgelerinin de onayladığı gibi, yeni politika yürürlükte olsa bile, hizmet kredilerinden elde edilen gelirler artacaktır.
Amerikan içtihat kurallarına göre, yaralanma yoksa dava açma hakkı da yoktur. Buna ayakta denir ve davacılar buna sahip değildir. Sadece yaptıklarını söylediler. Bu iddia, onları ülkenin en yüksek mahkemesine çıkarmaya yetti ve yargıçları kendi lehlerine karar vermeye ikna etmeye yardımcı olabilir.
Eyalet başsavcılarının temel gerçeklerle çelişen iddialarda bulunma kolaylığı, herhangi bir sıkı stres testi olmaksızın, sıradan insanların mali yardıma uygun olduklarını kanıtlamak için atlamak zorunda kaldıkları sonsuz çemberlerle karşılaştırıldığında çok daha çarpıcı. veya borç affı. Sosyolog Howard Becker’in “inanılırlık hiyerarşisi” dediği şey budur: Toplumsal hiyerarşinin tepesindekiler iddialarını kanıtlamak zorunda değildir; sadece hafife alındılar. Ancak alttakilerin iddiaları, şüphecilik ve kanıt talepleriyle yüklüdür. Bu örnekte, bu fark milyonlarca insanı çok ihtiyaç duyulan rahatlamadan mahrum edebilir.
Bu davanın merkezindeki kredi kuruluşu, Missouri Yüksek Öğrenim Kredi Kurumu’dur. Davacılar, Başkan Biden’ın politikasının MOHELA olarak bilinen yarı bağımsız kuruma “yılda milyonlarca dolarlık gelire” mal olacağını ve bunun da onun bir devlet eğitim fonuna olan mali yükümlülüklerini yerine getirmesini engelleyebileceğini iddia ediyor. Bu nasıl olur? Davacılar bu konuda oldukça belirsiz.
Nebraska’nın başsavcısı James Campbell mahkemeye verdiği demeçte, öğrenci kredilerinin “neredeyse yarısının” Biden programı kapsamında ödeneceğini söyledi. “Dolayısıyla, MOHELA’nın doğrudan kredilerden elde ettiği işletme gelirinin yaklaşık yarısının kesilmesi ve toplamda bunun işletme gelirinin yaklaşık yüzde 40’ına denk gelmesi mantıklı.”
Davacıların bu iddiayı desteklemek için sunduğu tüm kanıtları okuduk ve aslında mantıklı değil. Bir Biden yönetimi basın toplantısından bir transkript ve kredi tasfiye sürecini açıklayan materyaller sundular, ancak MOHELA’nın mali durumu veya bu politikanın kârlılığı üzerindeki etkisi hakkında çok az şey sundular.
Görünüşe göre MOHELA bu analizleri kredi bağışlama programının duyurulması öncesinde ve hemen sonrasında düzenli olarak yürütüyordu. Tüm bu kredilerin silinmesi, elbette MOHELA’nın bir gelir kaynağına isabet anlamına gelir. Ama bu hikayenin sonu değil.
Kamu kayıtları talebimiz, genel olarak MOHELA’nın hala bir afiş yılı olacağını ortaya koydu. Geçen Ağustos ayında ajans, politika yürürlüğe girdikten sonra bile, federal doğrudan öğrenci kredilerinden 97.2 milyon dolar kazanacağını tahmin etti – bu, bir önceki mali yılda kazandığı 88.9 milyon doların çok üzerinde.
Bunun nedeni, bazı hesapları kapatırken, kaybın yeni borçluların infüzyonu ile fazlasıyla dengelenmesidir. Geçen Temmuz ayında, Eğitim Bakanlığı farklı bir kredi programıyla ilgili çok sayıda yeni hesaba hizmet vermesi için (görünüşe göre korkunç siciline rağmen) ajansa bir sözleşme verdi. Bu, son zamanlardaki bir eğilimi sürdürüyor: Genel olarak, MOHELA’nın doğrudan kredi borçluları 2020’de 2,5 milyondan Nisan itibarıyla 7,7 milyona üç kattan fazla arttı.
MOHELA bunların hiçbiri hakkında bizimle konuşmadı, bu yüzden projeksiyonunu iki kez kontrol etmek için kayıt talebimizden aldığımız belgelerdeki verileri ve kamuya açık devlet kayıtlarını kullanarak kendi projeksiyonumuzu çalıştırdık. (Bu araştırmanın bir kısmı ilk olarak Roosevelt Enstitüsü aracılığıyla kamuoyuna açıklandı.) Bu bilgilere dayanarak, ihtiyatlı bir tahmine göre, kredi iptal politikası devreye girse bile ajansın doğrudan kredi hizmetlerinden elde ettiği yıllık gelir neredeyse ikiye katlanarak 175,6 milyon $’a ulaşacaktır. hesapları kapatırken işlem ücretlerinden ek para kazanabilir.
Yargıtay önündeki dava, Biden yönetiminin politikasını sevmeyen muhafazakar hukuk uzmanlarından bile eleştiri aldı. Missouri Eyaleti, eziyetli bir mantıkla, gelir kaybedecek olan ayrı bir varlık olan kredi hizmeti şirketi olmasına rağmen, kendisini zarar gören taraf ilan etti. Missouri, kredi yetkilisinin devlete 105 milyon dolar borcu olduğu için bunun ikincil bir kurban olacağını iddia etti.
Ama bunu bir düşün. Amazon arkadaşımı işten çıkarırsa ve arkadaşımın bana 20$ borcu olursa paramı geri almamı zorlaştırdığı için Amazon’a dava açabilir miyim?
Tabii ki değil. Ancak bu durumda konu tartışmalı olmalı, çünkü son mali tablolar MOHELA’nın son 15 yıldır bu ödemeleri yapmadığını ve ödemeleri yeniden başlatma planları olmadığını ortaya koydu.
Yargıç Ketanji Brown Jackson’ın, MOHELA’nın hesapları boşaltmak için ücret alacağı göz önüne alındığında, borç hafifletme politikası kapsamında ne ölçüde zarar görebileceği hakkında sorduğu bir soruya davacıların tepkisini düşünün. Nebraska başsavcısı Bay Campbell, “İnanmak çok zor,” dedi ve “hükümet, yanıt özetinde herhangi bir ayrıntı sunmuyor, kredilerin tasfiyesi için bir kerelik ücret ödemesinin, devam eden ücreti karşılayacağına. MOHELA bu kredilere hizmet vermekten kazanıyor.”
Yargıç Jackson, bariz bir şüpheyle yanıt verdi. “Ama bu senin yükün değil mi?” diye sordu. “Bu davayı siz getiriyorsunuz ve ayakta durmak zorundasınız. Ve MOHELA’nın gerçekten yaralanıp yaralanmayacağını değerlendirmeye çalıştığımız ölçüde, ‘ama hükümet bir şey söylemedi’ diye cevap verebileceğinizi sanmıyorum.”
Şu anda bile, kredi kurumu, yazılı taleplere ve telefon görüşmelerine rağmen sorularımızı yanıtlamıyor veya araştırmamızı tartışmıyor. Missouri başsavcılığı The Times’a şunları söyledi: “Mohela’nın ayakta kalabilmesi için, yalnızca sahip olduklarını kanıtlaması gerekiyordu. az para.” Ancak MOHELA’nın ayakta olup olmadığı önemli değil; kredi kuruluşu davanın tarafı değildir.
Bunu, normal insanların borç hafifletmeye uygun olduklarını kanıtlamak için gitmeleri gereken mesafelerle karşılaştırın. Dağlarca belge sunmak zorundalar. İddiaları genellikle en önemsiz teknik ayrıntılar nedeniyle reddedilir – siyah veya mavi yerine yeşil mürekkeple doldurulmuş bir form, mürekkepli yerine elektronik imza.
Daha eski Kamu Hizmeti Kredisi Bağışlama programı için başvuranların, on yıl önce sahip oldukları işverenlerden imzalı evrak almaları gerekir. Bir kredi görevlisi hesabı devrederse, borçlu ödeme geçmişini ve dolayısıyla yardım alma hakkını kaybedebilir. Yağmacı kâr amacı güden kolejlere giden insanlar, okullarının asılsız iddialarını ve yanlış beyanlarını belgeleyerek yardım için kapsamlı başvurular yapmak zorunda kaldılar. Biden planı bile bir başvuru gerektiriyordu.
Bu, “güvenilirlik hiyerarşisi”dir. Missouri, kredi affı politikasının MOHELA’nın devlete olan borçlarını ödeme kabiliyetini engelleyebileceğini söylüyor. Missouri daha sonra ajansa karşı değil, gelecekteki gelirlerini desteklemek için ajans adına dava açtı. Bireysel bir borçlu ödemelerini yapamayacağını söylerse devlet nasıl davranırdı?
Yargıçlar bu iddiayı onaylarsa, sahte bir davacıyı, yanlış gerçekleri ve haksız bir iddiayı fiilen doğrulamış olurlar. Yalanlarla ilgili yalanlar, başkanın 43 milyon Amerikalıya ve ailelerine vaat ettiği borç yardımını kaybetmenin zor bir yolu olacaktır. Ve temel gerçekleri incelemeyen bir Yüksek Mahkeme, zaten skandallarla boğuşan bir kurum için daha büyük bir rezalet olur.
Yazar ve Montreal’deki Concordia Üniversitesi Sosyal Adalet Merkezi’nde doktora sonrası araştırmacı olan Eleni Schirmer, Borç Kolektifi’nin bir organizatörüdür. Louise Seamster, Iowa Üniversitesi’nde sosyoloji ve Afro-Amerikan çalışmaları alanında yardımcı doçent ve Brookings Enstitüsü’nde yönetişim çalışmalarında yerleşik olmayan bir araştırmacıdır.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları. Ve işte e-postamız: mektuplar@nytimes.com.
The New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook, Twitter (@NYTopinion) Ve instagram.